het einde hij had een zwaar leven tijdens de dag ging het nog eerst groeide een lach op zijn gezicht later die dag werd het grimmig zijn stoel leek al versleten stond scheef op zijn poten ’s avonds trad vermoeidheid in al deed hij niets daar op die stoel de vermoeidheid was geestelijk einde dag kwam het angstzweet hij wist immers nooit wanneer niets doen, gedaan was ela