Rugzak(je).
Wij sjouwen allen door de jaren
die rugzak mee al dan niet gevuld
met wat wij al gaande zo vergaren
soms in wat nevelen gehuld.
Hoe ouder vaak is hij geladen
met wat verdriet, en veel gemis.
Doch dragend voortgaan is geraden
herinnering als lafenis.
Boeiend is soms hem los te knopen
de inhoud delend met een vriend
goed en verdriet zichtbaar en open
samen een lach, samen gegriend.
Je kunt de inhoud ook bespreken
met Hem , die Heiland , vol begrip
niet moeilijk of in lange preken
soms met trillende onderlip.
Hij kent de inhoud van je rugzak
heeft weet van al wat je beweegt
draagt mee, woont onder ’t zelfde dak
Hij die de zware last ook leegt.
Th.