bijna hemels hoe een melodie zich langzaam ontvouwd tussen het voorbij drijvende wolken zicht en pas gekozen emotie als schaduw sluiers de zee een hartslag van leven nog breekbaar de spiegel zie je en denk je hierbij nog eens na als deze verdwaalde dromen ontsluieren in kristal als een dans van stil vervloeiende spatten tot een nieuw ontwakend verhaal nu tekent langzaam verder de zwarte klei en het water met zilverglans het beeld dat blijft verstild versteend uit het donker opgelicht wat later zo voelend beschrijfft als nerven in open gevouwen handen de weg om samen te gaan waar vrijheid overgaat als je naar het hart luistert en woordloos door emotie vertaald wat meer voelend maakt in dit ontstaan verdraagzaamheid zijn en mens lievend is terug komend en wereldwijd het licht van liefde dat door harten straalt