De diepste putten van wat een mens mee kan maken
En de mooiste dingen die een mens kunnen raken
Pijn en verdriet maar niemand die mijn hand vast hield
Ik kan je zeggen dat het tegenviel
Ik heb geen directe vrienden en alleen familie om me heen
Het leven was zo vaak oneerlijk, zo vaak zo gemeen
Ik ben niet waar veel mensen me voor aanzien
Ik heb bij sommigen een masker op gekregen
Weer anderen vinden me op het eerste gezicht raar
En was hun interpretatie van mij maar waar
Dan kon ik zeggen dat het aan mij lag
Maar dat doet het meestal nou ook weer niet
Ik leef omdat ik niet zomaar dood ga
Ik leef zonder reden en omdat ik hier sta
Was er maar iemand die me begreep
Het leven lijkt voor sommigen zo makkelijk
Geluk is een zeldzaam goed
En ik verloor mijn moed
Maar hoe het nou verder moet met mij?
Ik weet het niet… ik weet het niet….