Ze kon dromen over wat ze wilde krijgen kon ze nooit geen gelukkige jeugd gehad steeds zand in haar ogen gestrooid Dromen was het enige dat ze kon ook al lag ze stil in bed tien jaar geleden toen haar leven begon maar wie had haar hier op de wereld gezet Dromen over een mooie dag een pretpark om naartoe te gaan zou brengen op haar gezicht, een mooie lach in plaats van elke dag die tranen Niemand gaf iets om dit meisje klein op haar kamer zit ze al tien jaar alleen ze mag nooit eens buiten zijn heeft niemand om zich heen Ze droomde over een ander leven het enige wat ze kon was fantaseren over ouders die haar liefde geven over mensen die haar iets willen leren Opgesloten op haar kamer klein witte muren was het enige dat ze zag nog nooit buiten geweest steeds moeten dromen van een heldere dag © Raissa Derous 10 juli 2015 (mijn gedichten zijn niet waargebeurd)