Je hoorde er vaker over
oudere persoon gevallen in huis
maar je dacht, wat erg
stond er verder niet bij stil
je was immers jong, je keek wel uit
dat het jezelf ook wel eens zou kunnen overkomen
je bleef er niet wakker van
de allereerste keer
dat ik de schrik van mijn leven kreeg
ik was toen in de veertig
mijn jongens waren het weekend weg
en er was een belangrijke brief achter
dw hoofdsteun van mijn bed gevallen
ik wist die te pakken te krijgen
maar hoe ik ook ook wendde 0f keerde
het eerste uur, lukte het me niet om los te komen
die avond zat ik met een stijve schouder en een giga blauwe plek
aan mijn dommigheid terug te denken
zo ook gisternacht, ik kon niet zo best slapen
en stommelde door de woonkamer
op zoek naar mijn bril
en ja hoor, of het nu het vloerkleed was
of de kat waar ik over struikelde
ik belandde kop voor met mijn hoofd op de tafel
op de grond
gelukkig kon ik bij mijn telefoon
en ben ik het afgelopen jaar zeker minder paniekerig geworden
oké hoofdpijn, verder alles nog in orde, afgezien van wellicht wat blauwe plekken, ik bleef nog zo'n kwartiertje liggen
krabbelde langzaam overeind, ben niet de jongste
of een lichtgewicht
gelukkig met de schrik vrij
maar ik realiseerde me wel weer
dat het heel anders had af kunnen lopen
nu hoop ik maar, dat ik er niet angstiger door ga worden
er zat een engeltje op mijn schouder
Hopelijk zit die er nog tot aan het einde van mijn "zijn"