de zolder ademt
al reeds lang verbruikte lucht
kraakt en kreunt in iedere zucht
door verstoring van zijn rust
en evenwicht schrikt hij op
uit lethargie en jarenlang gepeins
veinst gewetensvol
zijn schatten te bewaken onder stof
en afgedekt met smoezelige lakens
toen later het kale peertje knapte
en licht slechts door het luikje kierde
kon donker tijdloos zijn overwinning vieren
wil melker
27/08/2012