lang reeds heeft dag
zich in de horizon
te neer gelegd
uren dichtgeslagen
en naar de ochtend uitgekeken
net als het woud, de maan
nog immer niets gewonnen
dreunt lang gerekt
enkel een stem die,
eeuwig niet gehoord,
een eenzaamheid betoont
en ook zijn echo kleeft
's nachts hunkerend
nog immer aan mijn oor
in mij dreunt 't na
en wil er eindelijk uit
al zweeft heel slim
mijn schaduw traag
nog altijd voor mij uit
sunset 22-06-2017