Amsterdam je roept Amsterdam je roept Maar ben jij mijn tranen vergeten De pijn uit mijn kinder jaren Lang zag ik in jou de vloek van mijn jeugd Nu ben ik ouder en mild Heb geleerd je te vergeven Want nu pas is er er het besef Voor jou was ik slechts een gast Amsterdam metropool der lage landen Als ooit weer mijn tranen vloeien op jou hart Deel dan met mij mijn herinneringen Maar weet dan dat oude demonen zijn gestorven Oude stad ik kan je niet beminnen Wil niet van je dromen En zal je ook nooit bezingen Maar wat ik wel kan is het erkennen van je charme Misschien zal ik ooit weer door je straten dwalen Leer me dan van je te houden Ook al zal het maar een beetje zijn ***Wim****