gestoord wicht
nimmer zwaarmoedig
in de lente van
haar bestaan
ik in mijn herfst
ze lijkt op een jongere ik
en dat vult mijn aderen
met een bruisend gegeven
ze vreest voor mijn toekomst
ik voor de hare en haar grootvader
de verbitterde grappenmaker
een hels complot draait een drol
we stappen er zonder moeite overheen
maar vergeten waarom de drol er lag
de hond kwispelt verder en voelt zich vrij
ik hou het lijntje kort voor de zekerheid