wanneer het kleuren van de dag
vervaagt in nachtelijk zwijgen
en de chaos in mijn hoofd
wanhopig naar rust zoekt
bid ik in een stilte
van hoop en verwachtingen
iedere dag kent dezelfde strijd
van razende hersenschimmen
zwarter dan zwart
altijd opnieuw in herhaling
en ik smeek
krampachtig om adem
in een ritme, mij zo onbekend
terwijl de wereld steeds harder raast
om een ziel die niemand als de mijne herkent