voor alle dingen muzikaliteit,
het aantal lettergrepen liefst oneven:
dan gaat het vers vervluchten en zweven
Zonder iets zwaars, zonder gewichtigheid.
Want je gedicht wordt dan pas echt iets waard
Als je de woorden kiest die ietswat wringen;
Het liefst hoor ik onbestemd lied zingen,
Waarin zich vaagheid aan precisie paart.
Dan zie je achter ogenpracht,
Dan gaat het zomers middaglicht pas beven,
Dan laat een lauwe herfstlucht pas iets leven
van het blauw gewemel in een sterrennacht!
Wij willen de Nuance, daarmee uit!
Het gaat niet om kleur, maar de nuance!
Nuance,ach! Als enige toch kan ze
Droom aan droom paren, hoorngeschal aan fluit!
Mijd zoveel mogelijk 't moorddadig leuke,
De wrede geestheid, de valse lach;
De hemel heeft gehuild toen ze het zag:
Goedkoopheid als knoflook in de boerenkeuken!
Welsprekendheid moet je de nek omdraaien!
Je kan het best, als je toch bezig bent,
Zorgen dat je het rijm een beetje temt;
Als je niet oplet, wordt het: laat maar waaien.
Het rijm wie zegt het eens, doet zoveel kwaad!
Welk doof joch, welke dolle tekstverkoper
gaf het nepgoud, voor een duit te koop- en
dat hol en vals klinkt als je het vijlen gaat.