de hemel kent
verscheidenheid
aanminnigheid
als groots versierde
ornamenten
het spansel die
in licht gelucht
haar kleuren spreidt
op zwart gelaagde
firmamenten
zo mooi
als ongeloof
een vorm bevat
in wonderlijk behagen
totdat de hemel grijst
naar derven wijst
om ziel en levenslust
tot offer terug te vragen
het zijn de banden
die dan scheuren
als wanhoop die
in puin verzand
naar haar verlies
blijft speuren
zoveel leven
in slechts even
uit het houden
weggevaagd
en nu
is het aan ons
de laatste steun
de laatste schijf
te wezen
een rekensom
met drie maal vijf
een beetje geld
om wat er rest
als samenhang
te geven..