Ik heb mijn eiland nodig een heel ver weg waar ik naar toe kan gaan opnieuw het vuur te leren stoken welk water ik kan drinken slapen met de leeuwen in het donker de taal van dieren te verstaan meer mens geworden de enige steen te kiezen oprapen en koesteren in mijn hand in herinnering geef ik heimwee mee als droom voor het vasteland laat de steen zich zinken naar de eenzame bodem van een eindeloze zee om deze daad zonder uitzicht mijn eiland nimmer meer te verliezen ben ik nooit echt weg gegaan.