Soms verkeert tijd opmerkzaam met liefde achter de woorden in spiegels zien we beelden ze zoekt de achterkant waar het donker is een diep sferische weerklank verkent ruimte tussen woorden als zelfs tijd luistert dimensies ontvouwen als hartslag verlangend eenzaam resoneert, een stille getuige de scheppende grondtoon hoort zo beschouwde mijn stilstaan onder een boom, bij avondrood bevangen door een merel, ze floot intens tot stille traan bewogen liet ik de woorden, het ontklede leven dwars door me heen gaan.