Altijd maar vechten,
Altijd maar boksen,
Wanneer is het een keertje klaar,
Dit leven is om uit te kotsen.
Altijd maar een afwijzing,
Altijd maar strijd,
Wanneer zit het mij eens mee,
Ik raak altijd alles kwijt.
Ik durf niet meer te geloven,
Ik durf niet meer te hopen,
Ik zit vast zonder uitzicht,
Ik durf niet meer te lopen.
Elke stap die ik doe,
Elke stap die ik zet,
Ik zet er wel 10 terug,
Ik heb het eigenlijk nooit gered.
Is dit dan alles?
Is dit waar het leven om draait?
Alleen maar pijn, ellende, en gevoel,
En alles vernietigen wat ik heb gezaaid?