Gister avond nog
ik fietste naar huis, over het viaduct
Het was donker
Het was koud
Maar ik voelde me zo gelukkig, zo heerlijk rustig
Voor eens kon ik met volle overtuiging zeggen: het lukt
Toch val ik vandaag weer uit elkaar
Ik kan denken wat ik wil
mezelf aanpraten dat het wel gaat
Maar het is niet waar
Ik laat mijn werk maar liggen
want vooruit kom ik niet
Spreek wat vrienden aan, hoop op hulp
Helaas, niemand die me ziet
Morgen zal het anders zijn
want inmiddels weet ik, dit is puur subjectief
Wie weet zijn dan de mooie dingen weer fijn
En vind ik de mensen om me heen wel weer lief