Vlucht
het was er stil, en peinzend
keek ik naar de deinende
bakens op het wijde water
die stevig verankerd in de
diepte keurig hun plaats
hielden langs de vaargeul
zo niet mijn dromen die
vastgemaakt aan de wolken
hun eigen weg gingen
hoog boven het water
dreven ze verder, steeds
verder landinwaarts
naar waar ze konden
spelen met het zonlicht
op de groene velden
en met mijn gedachten