Een eeuwigheid geleden
leefde een meisje, rein van hart
zij dartelde door het leven
was de dochter van een bard
haar prachtig blauwe ogen
waren als oceanen zo diep
als zij zong was men verloren
’t was als een engel dat God haar schiep
zij zong vaak met haar vader
voor de koning en zijn gemalin
die erg van haar genoten
vooral de koningin
het was op een kwade dag
dat de koningin plots overleed
en de koning verbitterd achterliet
zijn ziel niet meer compleet
het meisje dartelde voort
maar de koning, kapot van ’t verdriet
hoorde haar zelfs in de diepste kerker
en verdroeg haar levenslust niet
hij liet haar vierendelen
en verloor daarbij zijn verstand
hij hoort haar nu eeuwig zingen
uit iedere windhoek in heel het land
en soms draagt de wind
haar stem zelfs nog tot hier
hoor ik haar in najaarsstormen
door iedere spleet en kier
11-11-2013