daar sta ik dan bij het spoor
heeft iemand mij door?
dat de keuze voor mij er ook is gekomen
ik ga nooit uit deze ellende komen
ik loop door maar alles word vaag
waarom waarom is telkens mijn vraag
ik heb niet voor dit leven gekozen of gevraagd
er zijn mensen die zich zorgen hebben gemaakt
en dat nog steeds doen
maar niks is goed wat ik ook doe
ergens wil ik deze keuze niet maken
maar ik ben de weg aan het kwijt raken
ik ben zo op, zo kapot
ik vraag om hulp en schreeuw het uit
maar alles in mijn hoofd wil er niet uit
dit dal is zo diep en zwart
er is zoveel verdriet en pijn
ik kan hier in dit leven niet meer zijn
het is kapot
het is op
het is genoeg
ik wil niet meer leven
ik heb echt alles gegeven