het liefste wat ik nu zou willen
is om een heel luid te gillen
zou het mijn hart verlichten
als ik voor het gillen zou zwichten
nu blijf ik er maar mee zitten
het helpt niet er over te vitten
wil het allemaal vergeten
volop genieten van het leven
maar wat ik er ook voor doe
nooit komt het nog goed
voel me alsmaar dieper zakken
weet niet hoe het aan te pakken
men zegt met de tijd verzacht de pijn
waarom kan dit bij mij niet zijn
men zegt het is mijn eigen fout
omdat ik zelf mijn verdriet onderhoud
maar ik kan het niet laten gaan
en doen of hij nooit heeft bestaan
daarom blijf ik liever alleen
zo ziet niemand dat ik ween
kan niets beginnen met hun raad
als ze niet voelen waar het over gaat