De dag dat ik genieten kon van die glimlach,
is de dag dat ik je voor het eerst aansprak.
Stomzinnig bazelde ik woorden in je richting,
met uiterst respect door zelf verplichting.
De schifting van de tijd en de pracht,
de praal wordt herrezen op t'moment dat je lacht.
Ik dacht bij mezelf dat dat kweet niet wat,
maar weetje wat, k'toon je meer van dat.
Meer van de wereld en onze noden
Helaas ben jij wat me werd verboden, verboden.
ik voel me verloren.
k'laat me afzakken tot de goot als schorem.
aanhoor me, m'n liefde is je node
geloof me, ik ben je eervolle bode
Bekijk me als een heldere verlichting
de verlosser van een jarenlange verstikking