De laatste zijn die klaagt,
Een traan wordt een lach
Iets wat ik verbergen mag
Gevoelens die er niet kunnen zijn
Er is geen ruimte voor ellende en pijn
Het duister moet plaats maken
Het moet de zon laten ontwaken
We moeten functioneren in de maatschappij
Donkere gedachten waaien wel weer voorbij
Struisvogel politiek
Als ik het niet voel, ben ik niet ziek
Nuttig zijn voor de mensen om mij heen
Sterker willen zijn dan een steen
Gevoelens dempen tot ze onherkenbaar zijn
Niet aan denken, dan is er geen pijn
Dempers inzetten als ontwijkingsgedrag
Doen alsof ik altijd lach
Huilen is zwakte, dat accepteer ik niet
Ik wil dat niemand mijn duister ziet
Willen voldoen aan wat er word gevraagd
Ik wil de laatste zijn die klaagt