Mijn zetel mijn vriend de zetel, een echte vriend elke dag staat hij paraat net als ik wordt hij oud als ik hem bekijk ben ik droef zijn doorgezakt zitvlak de rug met verschenen stof eigenlijk zou hij weg moeten en daar heb ik schrik van de nieuwe zal mij zeker dragen mooi staan in het interieur misschien zal hij weerbarstig zijn zich niet plooien naar mijn vormen ik leg een dekentje over de oude eenzelfde als dat over mijn knieën dat zal hij zeker appreciëren het zal ons helpen mekaar te verdragen ela