Het is niets het is geen dag het is geen eeuw het is een tijdperk bij mij binnen gedrongen in die ene hersenkronkel blauw van kleur ijskoud van inborst slingert zich de warmte in maakt alles koud als hijzelf signalen worden ijspegels de scherpe punten dreigen geen vallende druppels alleen een heldere doodswens hoe kom ik hier weer uit geef mij wat warmte maak water van het ijs kleur blauw weer rood recht de kronkel zonder geweld ela