porselein van het heden ik voelde je al in wijkende tijd op weg naar momenten van gelukzalige eeuwigheid weer tasten we af het rakende woord al bij voorbaat gemeden in porselein van het heden onontkoombaar gaan ogen minnekozen ontspant de lach lijnen die ik vroeger niet bij je zag weer stroomt bloed in uitbundig kleuren geen verhitte discussies maar een ultiem lief gebeuren in liefde en licht hebben wij genoten van wat ons heeft ontbroken verdwenen zijn schaduw en spoken wil melker 28/07/2015