na lange maanden zomerhitte
die niet van wijken wilde weten
is het nu eindelijk herfst,
ook ’s nachts, en dagen
worden merkelijk korter
hullen zich in witte nevels
die eerst des middags
traag zich luchten
ik zit voor ’t venster, kijk
tussen de orchideeën door
naar buiten waar
de laatste sluiers waaien
en nog gedempt
wat vroege stemmen klinken
traag drijven wolken
zwijgend voort
wijl uren kabbelend
in stroom van tijd verzinken
sunset 16-11-2018