De donkere dagen die nog niet heen zijn,
De donkere gedachten die niet verdwijnen,
De donkere plekken die dor en dood blijven,
De donkere harten die niet meer schijnen,
Alles dat niet beter word,
Alles dat niet zich niet uit,
Alles opgekropt in het diepste,
in het aller diepste plekje van mijn hart,
mijn hart die zich langzaam sluit.
Al die talloze manieren om het te fixen,
Al die vele mensen die willen helpen,
Al die liedjes die het verwoorden,
En toch komt de muur om mijn hart hoger,
De muur die alle stukjes probeert binnen te houden,
met elk een herinnering van iemand die ik vertrouwden.
Hoe kon het zover komen,
Hoe kon het zijn dat ik dit nu schrijf,
Hoe zal het ooit beter worden,
Al die vragen die ik stel aan mezelf,
Terwijl het begon op de leeftijd van elf.