Even geen Bezoek De lucht trilt van stilte Herinneringen zweven Als spoken uit een ver verleden Traag balancerend Door gangen Waar daglicht Schaduwen trekt langs muren Koffie geurt tastende handen Vinden hun weg Fletse ogen zoekend naar geliefde handen op dubbel glas en broze glimlach geen omhelzing alleen de stilte dagritme bepaalt door angst, en onzekerheid minuten worden uren hoe lang zal dit verdriet nog duren?