voelbaar stil als verlangen ons ontstaan doorstroomt van leven een diepe werkelijkheid waarmaakt rakend in voorzichtige handen en kwetsbaar blijven onze woorden een spiegel waarin liefde ontwaakt omdat ze stilte leren terwijl emotie meer iets van verloren zijn voelt en vluchtig is geluk soms heel voelbaar dichtbij als een fluister van vlindervleugels in de adem van zomer kleur vol wordend in bloei tot ver gezicht te herlijnen en tijd boetseert in onvolmaakte schetsen het herhalen als vraagtekens in zand heel langzaam verdwijnend met een schaduw van herinneringen die opnieuw beelden worden over de vele wegen voor even te voelen vergankelijk zoals alles is onder deze zon