Knopen, knopen in mijn leven, knopen, wil het verleden kopen, zonder knopen, knopen.
Sta bij iedere deur te smeken, om een schat die niemand heeft.
Ze kunnen het mij ook niet geven, want wie, wie heeft er nu eigenlijk echt geleeft?
En uiteindelijk gaat er toch een deur open, maar ik zie het niet.
Ik zit vast in mijn knopen, vast, vast in mijn verdriet.