Gedachten.
Gedachten kan ik
nauwelijks sturen
zij vliegen soms van hot naar her
de concentratie
laat te wensen
en heel mijn willen ligt dan ver.
Een stille week
bepaald bij lijden
ik denk aan Pasen aan de brunch
kinderen en kleinkind’ren
die komen eten
bezig met wat komt. Voel mij een kluns.
Alles bepalen
bij het nu dus
het lukt mij deels, veelal ook niet
ik ruik de lente
wil genieten
van dat wat men nu voor ons ziet.
In tweegesprekken
deze dagen
dan lukt het wel daar bij te zijn
met je gedachten
hoe zou ik mij voelen
alleen, verlaten, ’t hart vol pijn.
Er vaart een tanker
voor mijn ogen
gedachten vliegen daar naar toe
je bent aan ’t dichten
lieve jongen
en al dat springen maakt mij moe.
Of is het juist
de variatie
het vele dat mij boeit , omringt
vanuit een overrijke
schepping
waarvan de veelvoud tot mij zingt.
Gedachten zoeken
naar een rustpunt
dat waarde heeft , blijheid en kracht
zij keren altijd
weer tot U Heer
alsof U dagelijks op mij wacht.
th.