er golft iets van zachte muziek door de avond vrij streelt het heel even nog onbegrijpbare taal soms even herkenbaar als het lied van de nachtegaal het beeld verstild het gedicht ontstaat uit het handschrijft met wat je ontdekt als het deinen naar open de zee terwijl de scherven tussen de woorden op steen de achtergrond schaduwen blijven over liefde over heimwee als vleugels die niet kunnen ontstaan getekend na deze weg stervende dag als voorbijgaande dromen die langzaam verdwijnen in een stille oogopslag tijd een beter woord om dit te beschrijven bestaat er niet dan zo is vastegegd in dit moment door deze breekbare lijnen maar het verlangen blijft ruisen tussen eb en vloed ik zoekt wat rakend beschrijft ongeveer je maakt een schuiloord voor nog ongeboren emoties en leest verder het hart