kleuren worden lichter verbreken het zwart en kil van winterdagen terwijl de laatste schaduwen in wolken uiteen schuiven en woorden voelen als lente waarin emotie kan open bloeien tot bloesems die tekenen sluiers van zon als zee vervloeiende golven eerst vol van licht en dan verzachtend als zijde in breekbaar stil en gedragen als de echo's van een lied tot een nieuw verhaal al blijft er een gevoel van heimwee soms verdwalend en voelbaar zijn te vinden in mijn hart en als vuur onuitdoofbaar in vonken van verlangen en liefde weet ik blijft in jouw beleven steeds opnieuw te vertalen tot zoveel meer ontsluierd is ervaar ik het eerst in de stilte van jouw ogenblik