hoe jij me in de luren legt met beloftes
van warmte in een ijzige tijd
maar hoe laag kun je zakken
je tegenlicht brengt me schaduw
ontneemt me mijn doel, vervaagt, verstopt het
in een vlek die mijn gedachten besmeurt
in de lucht hangt de geur van het ongrijpbare
ik beweeg niet, verstoor niet, houd mijn adem in
bang te verliezen wat ik niet meer zie
en net als ik dreig te stikken
brengt je ondergang de verlossing, voor mij
en voor hem in wiens wijd open armen
ik mezelf weer gevonden heb
31-01-2013