Lang ben ik erin blijven geloven,
misschien wel tegen beter weten in.
Maar het mag niet van daarboven,
het heeft gewoon geen zin.
Schiet ik dan steeds voorbij mijn doel,
ben ik dan veel te aardig?
Het geeft zo'n erg slecht gevoel,
ben ik deze wereld wel waardig?
Lang ben ik blijven hopen,
heb het beste van mijzelf gegeven.
Mijn hart stelde ik geheel open,
meer kan ik toch niet geven?
Een vriendschap voor het leven,
dat wil toch iedereen?
Maar niemand die hem mij wilt geven,
voor altijd blijf ik alleen.
Geen stem om de stilte te verbreken,
geen lach om mij te verblijden.
De eenzaamheid doet mij breken,
zo oneerlijk is toch dit lijden.
Geen mens die mij ziet staan,
laat staan het smeken in mijn ogen.
Dit kan zo niet verder gaan,
is dan alle hoop vervlogen?