Stof in de ogen…
Tussen de kamelen ben ik niets meer dan een zandvlo
met een fles wodka in mijn poten en regenloos onder een parasol.
Vlammende kogels in een misbruikte cactus, tweeëndertig minuten
en een vriendinnetje dat achter blijft aan de koele kille zee.
Negerend ga ik ten onder aan wat later wel eens eenzaamheid zou kunnen blijken. Negeer de lijken, de rijken en diegene die naast de situatie kijken!
Wie zijn gat brandt staat verkeerd te wezen lees ik langs de kant van de wegen, dus laat ons nog maar eens alles vergeten,
de winter en de oorlog en de haat om te negeren.
Slacht het schaap met een welgemikt schot tussen de ogen,
als dagelijkse oefening in dit verdoemde leger.
Al wat je krijgt is een lintje
en woestijnbewoners die nog meer haat tentoonspreiden …
esteban 21 Februari 2014