Beperkt.
Niet altijd kun je
wat je wilde
waar maken in ’t daagse program
bezoekje zus
gesprekje daar nog
er ligt een opgeworpen dam.
’t Verdriet en leed
de eenzaamheid ook
is soms tot wolken opgehoogd
in de familie
bij bekenden
niet meer hanteerbaar, wat je ook poogt.
Met die beperking
leren leven
hangt soms als ballast om je nek
je wil het wel
doch echt het lukt niet
het is te veel voor één bestek.
’t Gebed dat staat
nog voor je open
je legt het voor aan Hem die hoort.
Dat Hij Zijn Geest
hierin doet delen
er kracht uit gaat van ’t Godd’lijk Woord.
Ontstaat er inzicht
en vertrouwen
ben je gedragen in de weet
dat Hij er is
dat leed te zachten
dat Hij vertroost en niet vergeet.
th.