in vergeten tijd het guurt in het laatste stukje ommuurd van het afgelopen jaar ze zuipen en snuiven kotsen ergernis in de liederlijke taal van poolse knopen op de hangplek met sensoren die witte gezichten uitgestreken oplichten het kansloos perspectief tekenen van de dief die in vergeten tijd zijn straf belijdt nog schoppen zij de flessen tot scherven van een maatschappij die zij zo gaan erven tranen van onmacht breken de kracht om meteen te veranderen toch is er een die nog lacht wil melker 30/12/2018