Stukje hemel
Ze namen me mee in de rolstoel
naar een prachtig plekje
bij een eeuwenoud kasteel
het sijpelende water van de slotgracht
was het enige dat we hoorden
en af en toe een vogel
verder volstrekte stilte
het voelde als heilig
we zaten er al een tijdje
zonder veel te praten
ik kon geen enkele reden bedenken
om deze bijzondere plek te verlaten
een vredige dagpauwoog
kwam even kijken
en ik dacht dan aan de woorden
van Vasalis
‘Heer,
had het hier maar bij gelaten’
*
Anneke