achter de sluiers ontvouwd het licht de trage schetsen als een pelgrimslied over flarden van regen bogen om opnieuw vrij te komen terwijl een stilte deze ogenblikken emotievol tekent en leven uit schaduwdicht bevrijdend schuift een hemel langzaam open waarin woorden verdichten om nog pril tot verlangen te ontluiken als innerlijke bron in het voelbaar maken droomstil en zacht door de avond van geboorte het bloeien ontwaken doorschijnend nog tot zon een spiegel raakt in het kleuren met vonken van dauw en geborgen weten in dit zijn voor alles wat liefde is