Melancholie.
Peinzend komen
gedachten boven
tijdens dagen tussen kerst en nieuwjaar
wat melancholiek
flitsen de beelden
tuimelend vaak over elkaar.
Vreemd toch dat
je iets af wil sluiten
anders dan in de middenmoot
want toch is ied’re
dag een nieuwe
anders vaak dan het jaar zich sloot.
Wat weemoed mengt
zich met gedachten
aan wat het nieuwe brengen zal.
Het oude goede
nog eens koest’rend
het was er in een groot getal.
Je kijkt wat
wazig in de ruimte
van ’t nieuwe dat onaangetast
zich moet ontplooien
tot voltooiing
ons mogelijk totaal verrast.
Dat peinzend spelen
met gedachten
wordt onderbroken in ’t gewoon
als dagen , uren,
zich weer voegen
in heel ons dagelijks patroon.
th