van dood hout ik zag takken breken wist ze van dood hout vluchtend voor de wind die ze jaren wiegde in het groen als kind nog weerspanden zij al buitelend zijn kracht caprioolden op de vlagen maar grondden roemloos tussen het gevallen blad waar klein grut zijn onzichtbare bestaan krioelde in het donker van de nacht en volle maan om blad en takken af te breken tot elementen voor nieuw leven wil melker 26/12/2015