in een dans van handen ontstaat het beeld uit water en klei geboren nog even ontvouwend nog even broos tekenen blad en nerven ontluikende rozen tot nevel-dauw en traan het samen voelen langzaam laten bloeien en emoties vertalen hierin jouw verhaal de vele wegen tot golfrimpels doorbreken met stralen van licht tussen de schaduw sluiers van herinnering en deze pas gekozen dromen in stille beelden open bloeiend geborgen tot leven over diep-stil verlangen en voelbaar ontwakend geluk zijn nog voor even door het hart te ontvangen