Verzwelg Je ademt mijn ruimte in verzwelgt de zuurstof die mij stervende maakt en me verstikt in stuipen Je ketent mijn voeten boeit deze handen en rijgt het geheel aaneen tot een galerij van stillevens Je kneed en boetseert vervormt mijn gezicht tot onbewogen vlakte gelijk gemaakt met de grond Geen stem zal mij horen want jij maakte die toonloos En ik beloof dat geen één de schittering uit mijn ogen zal doen verdwijnen