In zonlicht gebroken kleuren ik heb zinnen losgelaten als vallend herfstblad hoopte diep van binnen dat er ergens een mooie strofe lag ben gaan zoeken naar patronen in het kleurrijke tapijt maar raakte zo de weg volledig kwijt heb moeten wachten op de laatste sneeuw tot de wereld eindelijk lachte in zijn ontdooiend witte schepperskleed zag toen mijn gedicht in zonlicht gebroken kleuren voelde hoe zijn intrinsieke warmte het prille van de lente al deed geuren wil melker 02/12/2016