ontwaak mij met woorden van licht fragiel als zonnestralen en ook jij zal liefde voelen ontstaan na het polijsten nog dieper te raken in emoties bijft het breekbaar zijn en onze woorden tekenen nu zeg je mij het stil dat jou laat je lezen wat meer voelbaar is binnen in als balsem doordringt zie het eerste licht dan diep in deze geboorte de golven van eb naar vloed in ons leven ontwaken en de scherven breken het uitzicht niet ze voltooien de ruwe barsten van het drijfhout dwars door het hart verweven zich langzaam in het beeld en naakt ontbindt het leven tot een langzaam sterven in stilte bloeit opniew te leven als gerechtigheid de bloesems ontsluit en daarin het verlangen ook laat ontstaan de vele wegen over deze aarde die wij samen delen die wij met elkaar verdergaan om te leren in alles wat liefde is