Aan een stoel gebonden,
wielen zonder wijzer,
denkend deugd en zonden,
haren worden grijzer...
Eenzaamheid maakt eenheid
in manier van denken,
kwaliteit noch vrolijkheid,
lijken hem te wenken...
Doch mocht z'n hart opvangen,
z'n woorden die hij geeft,
doet anderen warmte ontvangen,
zo blij dat Marcel leeft!