Terugblik
-------------
Gedichten van toen zeiden alles, maar ook niets.
Ik was zo gefocust op ‘overleven’. Gefocust op ‘kleine’ gevoelens,
omstandigheden, dat ik voor al de rest blind was.
Blind voor hoe ik mezelf nodig had.
Gedichten van toen waren zo ‘naïef’.
Ik was zo gefocust op liefde dat ik het overal zocht, maar nergens vond.
Zo op zoek dat ik er blind van werd.
Blind voor de warme liefde die ik écht nodig had.
Gedichten van toen… het was een uitklaatklep. Nog steeds.
Ik was zo jong, maar ik heb veel geleerd en leer nog steeds.
8 jaar later doet het me niet meer huilen, niet omdat het niet zwaar valt,
maar omdat het eindelijk gesorteerd wordt.
Het heeft rust.
Het heelt.
Het groeit.
Ik ben niet blind meer.
Hooguit slechtziend