Het porseleinen hart
legde ik zacht liefkozend in jou handen
vouwde mijne er stevig omheen..
een kusje op je vingers..
waarna mijn ogen de jouwe zochten..
ik zocht.. maar ik vond niets..
langzaam ontglipte het hart
kletterend op de grond..
het brak in duizenden stukken..
Stevig houd ik alle stukjes in mn vuisten..
ik probeer het bloemen patroon
van het hart te herleggen..
niets mag meer voor mij baten..
hoe standvastig ik ook leg en lijm
het patroon is zoek..
en de resten zijn enkel duizenden scherven..
Lucienne
09-03-2012